தானாகவே வலையில் விழும் மீன்

  
மாலை மணிக்கு ஏழரை, சே.. மணி ஏழரை.  கிச்சனில் வேலைகள் மும்முரமாக நடைபெற்று கொண்டிருக்கும் நேரம்.  கிச்சன் கேபினட்டிலாவது நிறைய பேர் கூட்டாகச் சேர்ந்து இருப்பார்கள். அங்கு வேலை ஒன்றும் நடக்காது என்பது வேறு விஷயம்!  இந்தக் கிச்சனில் தன்னந்தனியாக ஒருத்தியின் ராஜ்யம்தான்!!

கிரைண்டர், மிக்ஸி, வாஷிங் மிஷின், மைக்ரோ ஓவன், எக்ஸாஸ்ட் ஃபேன் ஆகியவ்ற்றோடு தாளிக்கும் ஓசையும், குக்கர் விசிலும் கூட என்று ஒரு ஆலையிலிருந்து வெளிப்படும் சத்தத்திற்குச் சற்றும் குறைவில்லாமல் இந்தக் கிச்சனிலும் ‘ஒலி மாசு’!!   இவ்வளவு சத்தங்களுக்கு நடுவில் அமிழ்ந்து கிடக்கும்போது வெளியே என்ன நடந்தாலும் தெரியாது!! அதிலே, ஹாலில், ரூமில் இருப்பவர்கள் ஃபோன் பேசும்போது இந்தச் சத்தங்களால் தடை ஏற்படக்கூடாதென்று அவ்வப்போது கிச்சன் கதவும் சாத்தப்படும்!! அப்ப என்னவோ தனியா ராக்கெட்ல பறந்துகிட்டிருக்காப்ல ஒரு உணர்வு கூட வரும்!!

இந்த வேலைகளுக்கும், சத்தங்களுக்கும்  நடுவிலும், ”சின்னவனே ஹோம்வொர்க் எழுதியாச்சா?”, ”பெரியவனே, துணி மடிச்சு வச்சியா?”, “என்னாங்க, பால் வாங்கச் சொன்னேனே?” என்று அதட்டல்களும் எழுப்பி தன் ‘இருப்பை’ உணர்த்திக் கொள்ளவும் மறப்பதில்லை. பதில் சொல்லவோ, அல்லது ஏதாவது கேட்க வேண்டுமென்றாலோ அங்கிருந்தே சொல்லக்கூடாது, இவ்வளவு சத்தத்தில் கேக்காது (காதுக்கு ஏன் ‘இனிஷியல்’? - கவித.. கவித.. ); என்ன சொல்லணும்னாலும் இங்கே கிச்சனுக்கு வந்து சொல்லணுன்னு சட்டமே போட்டாலும் ’பெரியவர்கள்’ மட்டுமே மீறுவார்கள்!!

இன்றும் மீறப்பட்டது!! வீட்டுத் தலைவர் ஹாலில் மடிக்கணிணியை மேய்ந்துகொண்டே என்னவோ சொல்ல, ஏதோ பேசுகிறார் என்று தெரிந்தது, ஆனால் முழுசாக் கேட்கவில்லை; இங்கிருந்தே கத்தல், “எத்தனை தரம் சொல்லியாச்சு நான் கிச்சன்ல நிக்கும்போது அங்கருந்து பேசாதீங்கன்னு?”

இதற்குள் அங்கே அப்பா, பிள்ளைகளிடம், “டேய், உங்கம்மாவுக்கு நெசமாவே காது கேக்கலியான்னு இப்ப டெஸ்ட் பண்ணுவோமா?”ன்னு கேட்டுட்டு மறுபடியும் கிச்சனுக்கு கேள்விக்கணை அனுப்புறார்.

இதற்குள் கிச்சனில், ‘இந்த மனுசன் என்னிக்கு சொன்னாக் கேட்டிருக்காரு; என்னத்தையாவது சொல்லிட்டு, நான் கேக்கலன்னு சொல்லிட்டு சும்மா இருக்க,  அப்புறம் இவர் ‘நான் அன்னிக்கே உங்கிட்டச் சொல்லிட்டேனேனேனு’ பிளேட்டைத் திருப்பி போடறது மட்டுமில்லாம, பசங்களையும் “சொன்னேன்லடா?”ன்னு சாட்சிக்குக் கூப்பிட, அவனுங்களும், ‘மரபு’ப்படி, எனக்கு கேட்டுச்சா இல்லியான்னு யோசிக்காம, அப்பா சொன்னதை மட்டுமே கணக்கில் எடுத்துகிட்டு “ஆமாஞ்சாமி’ போடுவானுங்க!! இப்படி எத்தனை முறை பட்டு அனுபவிச்சாச்சுன்னு நொந்துகிட்டே, கிச்சன் வாசல்ல வந்து நிக்கவும், கேள்வி வரவும் சரியாயிருக்கு, “அது.. அந்த ஐநூறு திர்ஹம் இருக்குல்ல.....”

கிச்சனை விட்டு வெளியே வந்ததால, கேள்வி தெளிவா காதுல விழுந்ததால, “ஆமா, அந்த ஐநூறு திர்ஹத்துக்கு என்ன இப்போ?”ன்னு பதில் சொல்ல..... “டேய், பாத்துக்கோங்கடா!! இவ்வளவு நேரம் நான் கரடியா கத்துனது கேக்கலியாம் உங்கம்மாவுக்கு; ஆனா, பணங்காசைப் பத்தி பேசுனா மட்டும் கரெக்டா ஸ்டேஷன் பிடிக்குது பாருங்கடா”

அவ்வ்வ்வ்வ்.... எப்பவுமே நானாத்தான் மாட்டிக்கிறேன்!! ஏங்க.. ஏன்?
  
   

	Tweet

Post Comment