பொண்ணு பாக்க வந்தாங்களா, எப்போ?

muslimformarriage.net

இது தொடர்பதிவுகள் மாதம் போல!!  பிடித்த பத்துப் பெண்கள், பேருந்துக் காதல், பிடித்தப் பின்னூட்டங்கள், பிடித்த கதைசொல்லிகள்,  பொண்ணு பாக்க வந்து நொந்த கதை என்று தொடர்ப் பதிவுகள் களைகட்டி வருகின்றன. என் ஞாபகம் யாருக்கும் வந்துடக்கூடாதேன்னு பயந்துட்டே இருந்தேன்; ஆனா பாருங்க, யாரும் மறக்கமுடியாத அளவு நான் ரொம்ப நல்லவளாப் போயிட்டேனா, நம்ம புதுகைத் தென்றலும், அநன்யாவும் அழைப்பு வச்சிட்டாங்க, மறுக்க முடியுமா? வேற வழியேயில்ல, நீங்க படிச்சுத்தான் ஆகணும்!!

எங்க ஊர்ல பொதுவா ஊருக்குள்ளயேதான் சம்பந்தம் பண்ணுவாங்க. ரொம்ப அபூர்வமாத்தான் வெளியூர்ல பண்றது. அதுமட்டுமில்ல, எங்கூர்ல ”பொண்ணு பாக்கிற” சடங்கெல்லாம் கிடையாது. பொண்ணைப் பாக்கணுன்னா, நமக்கே தெரியாம, நம்மளை நம்ம வீட்டிலயே வந்தோ அல்லது வெளியே எங்கயாவது போய்வரும்போதோ, மாப்பிள்ளை வீட்டு ரெப்ரசண்டேடிவ் பெண் ஒருத்தர் பாத்துடுவாங்க!! இதுக்காக நம்ம நடவடிக்கைகளை உளவு சொல்றதுக்குன்னே அக்கம்பக்கத்துல அவங்களுக்குத் தெரிஞ்சவங்க யாராவது  இருப்பாங்க!!

அதனால, எனக்குத் தெரியாம எத்தனை பொண் பாக்கிற சம்பவங்கள் நடந்ததுன்னு தெரியல!! ஆனா, பாத்த யாருமே கேட்டு வரலங்கிறதுதான் விஷயமே!! எங்கப்பாவும், மூத்த பொண்ணுன்றதுனால, ரொம்ப விசேஷமா மாப்பிள்ளை தேடினாங்க. உள்ளூர் மாப்பிள்ளையெல்லாம் என் தகுதிக்கு ரொம்ப குறைச்சல்னு சொல்லி, வெளியூர்ல தேட ஆரம்பிச்சாங்க. (என் வீட்டுக்காரர்  “உள்ளூர்ல விலைபோகாத மாட்டை, வெளியூர்ச் சந்தைலதான் விக்கணும்”பார்!!). ஊர்லயும், அண்டைஅசல்லயும் என் வாப்பாவுக்கு ரொம்ப நல்ல பேர் உண்டுன்னாலும், என்னவோ மூணு வருஷமாகியும் ஒண்ணும் அமையல!! என் “புகழ்” அவ்வளவு பரவியிருந்துது போல!! இதுக்கிடையில என் தங்கையை, தூரத்து உறவினர் வீட்டில விரும்பி கேட்டு உறுதி செஞ்சுகிட்டாங்க!! (அவ ரொம்ப அமைதியா இருப்பா).

அப்புறம், எப்படியோ, பக்கத்தூர்லருந்து ஒரு மூணு பேர் என்னைப் பாக்க வந்தாங்க. பட்டுச்சேலை, நகைல்லாம் போடமாட்டேன்னு நான் பாவாடை தாவணியில் இருக்க, வந்தவங்களோ தூக்கமாட்டாம பட்டும், நகையுமா போட்டுகிட்டு வந்தாங்க!! வந்த அம்மணீஸ் ரெண்டுபேரும் ஒண்ணுமே பேசாம, என்னைப் பாத்துகிட்டே சும்மா உக்காந்திருக்க, எனக்குப் போரடிச்சுப் போய், நானே அவங்ககிட்ட அவங்க குடும்ப டீடெய்ல்ஸ் கேக்க ஆரம்பிச்சுட்டேன். அப்படியே நைஸா மாப்பிள்ளையைப் பத்தி விசாரிக்க, அது எங்க காலேஜில பார்ட்-டைமா ஒரு மூணு மாசம் வேலை பாத்தவர்னு தெரியவர, நான் ஒரு ஆர்வக்கோளாறுல, “அட, மன்சூர் சாரா”ன்னு சத்தமா சொல்ல, அவங்க விட்ட லுக்குலயே ரிஸல்ட் தெரிஞ்சுபோச்சு!!

அதுக்கப்புறம் யாருமே வரலை!! என் வாப்பா, தின்னவேலி இஞ்சினியரிங் காலேஜில புரஃபசரா வேலை பாக்கிற நண்பர்கிட்ட சோகத்தைச் சொல்ல, அவரும் பரிதாபப்பட்டு, தன்கிட்ட படிச்ச மாணவமணி ஒருத்தரோட டீடெயில்ஸ் சொல்லி, இந்தப் பையனை வேணா விசாரிச்சுப் பாருங்களேன்னு சொல்லிருக்கார்!! வாப்பாவும் தன் நாகர்கோவில் ஃபிரண்ட்கிட்ட கேட்டப்போ அவங்களுக்கும் தெரிஞ்ச ஃபேமிலியா இருக்க, அப்படியே ரூட் பிடிச்சு உறுதி செஞ்சாச்சு இவரை!! (இன்னிக்கும் இவர் அந்த புரஃபசர் ஏன் இப்படி செஞ்சார்னு புலம்பிட்டுத்தான் இருக்கார்!)

அப்புறம் ”பெண் காணல்”க்கு வர்றோம்னு தகவல் வர, நாங்களும் அது பொண்ணு பாக்கிற நிகழ்ச்சிதான்னு நினைச்சு, வழக்கம்போல நான் சாதாரணப் புடவைல நிக்க, அவங்க வந்தப்புறம்தான் தெரியும், அவங்க ஊர்ல “பெண் காணல்”னா அதுதான் நிச்சயம் செய்றதாம்!! அவங்களே பட்டுச்சேலை, அஞ்சு பவுன் மாலை, பூ கொண்டுவந்து என்னை அலங்காரம் பண்ணி உறுதி செஞ்சுட்டுப் போனாங்க!! ஆனா மாப்பிள்ளை வரலை!! (ரொம்ப ஏமாத்தம் எனக்கு). இதுல விஷயம் என்னன்னா, போன தடவை நடந்தத வச்சு என்னை எங்கம்மா கடுமையா இன்ஸ்ட்ரக்ட் பண்ணிருந்தாங்க, கேட்டதுக்கு மட்டும்தான் (ஒழுங்கா) பதில் சொல்லணும், அதுக்குமேல வாயத் திறக்கக் கூடாதுன்னு!! நானும் கஷ்டப்பட்டு அப்படியே இருந்தேன்.

இன்னொரு இண்டெரஸ்டிங் மேட்டர், ரெண்டு பக்கமும் பேசிமுடிவானப்பறம், ஒரு மாசமா நானும், அவரும் ஃபோன்ல பேசிக்க ஆரம்பிச்சிருந்தோம்!! அம்மாவுக்குத் தெரியும்னாலும், ரொம்ப கண்டுக்கலை. அவர் அப்ப வட இந்தியாவுல சுத்திகிட்டிருந்தார். “பெண் காணல்” அன்னிக்கு கரெக்டா போஸ்ட்மேன் ஃபோன் பில் கொண்டு தந்திட்டுப் போனார். பிரிச்சுப் பாத்த எங்கம்மாக்கு ஹார்ட் அட்டாக் வராத குறை!! எப்பவும் மாசா மாசம், எழுநூறு, எண்ணூறுன்னு வர்ற பில், அந்த மாசம் ஐயாயிரம் ரூபாய் வந்திருந்துது!! என்னைத் திட்ட ஆரம்பிக்கப் போற சமயம், கரெக்டா மாப்பிள்ளை வீட்டுக் காரங்க உள்ளே வர, நான் தப்பிச்சேன்!! எல்லாம் நலமா நடந்த சந்தோஷத்துல, அப்புறமா லேசா அதட்டிட்டு விட்டுட்டாங்க.

அப்புறமென்ன, கல்யாணம்தான்!! அது ஆச்சு இப்போ 14 வருஷம்!! எப்படி இருக்கோம்னு கேட்டீங்கன்னா என்ன சொல்றது? என் சின்னவன் எல்.கே.ஜி. படிச்சப்போ, ஃபிரண்ட்ஸ்னா கல்யாணம் பண்ணிக்கனுனு அப்பாவியா நினைச்சு, கூடப் படிக்கிற ரெண்டு பொண்ணுங்க பேரச் சொல்லி, ரெண்டு பேரையும் கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்னு சொல்ல, கேட்டுகிட்டிருந்த பெரியவன் (10 வயசு) சொன்னான், “டேய், டேய், ரெண்டு கல்யாணமா? வேணாண்டா, வாப்பா ஒரு கல்யாணம் பண்ணிட்டே படற பாடைப் பாத்தியா?” இப்படித்தான் இருக்கோம்!!

	Tweet

Post Comment