வரலாறும், பொறியலும் ...

டிஸ்கி: தலைப்பில் பிழையில்லை.

பதிவு எழுத வந்து ரெண்டே ரெண்டு மாசம் மட்டுமே ஆன பதிவுலகக் குழந்தையான  என்னையும் வரலாறு எழுதச் சொன்னதுலயே உங்களுக்குத் தெரிஞ்சிருக்கும் நான் ஒரு "Child Prodigy"ன்னு!! (வளர்ந்ததுக்கப்புறம் இந்த prodigy எல்லாம் காணாமப் போயிடுறாங்களேன்னு நக்கல் பேசக்கூடாது.)

முஸ்லிம்கள்னா அசைவம்தான் அதிகம் சாப்பிடுவாங்கன்ற முதுமொழிக்கு ஏற்ப அசைவமே சமைச்சுகிட்டிருந்த நான், எடை எக்கச்சக்கமா கூடிப்போயி உக்கார்றதும், எந்திக்கறதுமே ஒரு பெரிய வேலையா ஆகிப்போன நிலையில கொஞ்சமாவது சைவத்துக்கு மாறலாம்னு முடிவெடுத்துச் செய்ய ஆரம்பிச்சப்போதான் முதுமொழிக்கான காரணம் புரிஞ்சது. அசைவத்தை எப்படி சமைச்சாலும் ருசியா இருக்கும்; காய்கறிகளை கொஞ்சம் கருத்தா சமைச்சாதான் வாயிலயாவது வைக்க முடியும்னு தெரிஞ்சுது.

(இந்த இடத்தில, தொடர் எழுத அழைச்ச பீர் நினைக்கிறார்: “என்னது, இந்தம்மாட்ட எழுத வந்த கதயச் சொல்லச்சொன்னா, இது சமைக்க வந்த கதய சொல்லிகிட்டிருக்கு?”.  வெயிட் பீர், எங்க வெயிட்டக் குறைச்ச கதையிலதான் அந்தக் கதையும் இருக்கு.)

இருந்தாலும் எடுத்த முடிவில பின்வாங்கக்கூடாதுன்னு உறுதியோட வலையை வலம்வந்து அறுசுவைங்கிற தளத்துக்குள்ள நுழைஞ்சா, அங்கே சுஹைனா (சுமஜ்லா)வோட அறிமுகம் கிடைச்சுது. அங்கயும் கவிதைகள்  எழுதிகிட்டிருந்த அவர், அவரோட ஹஜ் பயணத்தைப் பத்தி அந்தத் தளத்துல எழுத நினைச்சப்போ, அனுமதி கிடைக்காததால, தனியா பிளாக் ஆரம்பிச்சார். அதைப் படிக்க வந்தப்பதான் இங்க தனியா ஒரு ப்ளாக் மாஃபியாவே நடந்துகிட்டிருக்கது தெரிஞ்சுது!!

கிட்டத்தட்ட ஒரு ஏழெட்டு மாசமா ஒழுங்கா பிளாக்குகளைப் படிச்சுகிட்டு மட்டுமே இருந்தேன் . இடையில அறுசுவையில சில விவாதங்களிலும், அனுபவங்களையும் நான் எழுதப்போக, அப்பதான் எனக்குள்ள ஒளிஞ்சுகிட்டு இருந்த எழுத்துத் தெறம எனக்கே தெரிஞ்சுது. இதுல சில பிளாக்குகளைப் பாத்துட்டு, Why not me? என்ற கேள்வி மீண்டும் மீண்டும் எழவும் (இழவு இல்லை; வந்தது என்ற அர்த்தம்) எழுத ஆரம்பிச்சேன். (புலி/பூனை,  மயில்/வான்கோழி, பருந்து/குருவி.. இப்படியெல்லாம் உங்க மனசுக்குள்ள எண்ணங்கள் ஓடுதுன்னு எனக்குத் தெரியும்...)

பிளாக் எழுத ஆரம்பிச்சதில வேற ஒரு லட்சியமும் இல்ல.என் எழுதும் ஆசையைத் தீர்த்துக் கொள்(ல்)வது மட்டுமே. ஆனா,  அப்படியே இந்த “காதல்” படத்தில சொல்ற மாதிரி, “முதல்ல ஹீரோ, அப்புறம் கட்சி, சி.எம்., பி.எம்” ங்கிற மாதிரி எனக்கும் வாய்ப்புக்கள் வரலாம் ஒருவேளை!! (ஈஸி, ஈஸி பீர்; கூல், கூல், தனியா ரூம்ல இப்படி வெறிபிடிச்ச மாதிரி கத்தினா தப்பா எடுத்துக்கப் போறாங்க!)


எழுத ஆரம்பித்துச் சில வாரங்கள் வாசகர்களோ, பின்னூட்டங்களோ அதிகம் இல்லாமல் ஈ ஓட்டிக் கொண்டிருந்தேன். அப்பத்தான் பிரபல பதிவர் அ.மு.செய்யது என்னை ஒரு தொடர்பதிவு எழுத அழைத்தார். அதில் நான் சொல்லியிருந்த முற்போக்கான சில கருத்துக்கள் எனக்கு பொதுமக்களிடையே பேராதரவைப் பெற்றுத் தந்தது. (சரி, சரி).  ஓடாத படத்துக்கு விளம்பரம் வேண்டி யாரையாவது வச்சு கேஸ் போடுவாங்களே, அது மாதிரி எனக்கும் விளம்பரம் கிடைச்சுது; எப்படி விளம்பரம் தேடிக்கிறதுங்குற யுத்தியும் கொஞ்சம் தெரிஞ்சுது!!


மிகக் கட்டுப்பாடாக வளர்க்கப்பட்டதாலும், ஒரு மிகமிகச்சிறிய அரசியல் பிண்ணனி இருப்பதாலும் எனக்கு சமூகச் சிந்தனைகள் (சிந்தனைகள் மட்டுமே) அதிகம்.  (அட, நம்புங்க!) அதையும் மீறி என் பதிவுகளில் தென்படும் மெலிதான நகைச்சுவைக்கு  முழுமுதற் காரணம் என்னவர்தான். ஒரு ஆறேழு மாசம் முன்னாடி ரிஸெஷன்ல இவர் வேலைக்கும் அபாயம் வர்ற மாதிரி இருந்துது. என்கிட்ட விஷயத்தைச் சொல்லிட்டு குறட்டை விட்டு தூங்கிட்டார். நான் தூக்கம் வராமல் தவிச்சு, கோபத்தில் இவரை எழுப்பி,  எவ்வளவு லோன் இருக்கு, கவலையே இல்லாம இப்படி தூங்குறீங்களேன்னு கத்த, அதுபத்தி லோன் கொடுத்தவந்தான் கவலைப்படணும். நான் ஏன் கவலைப்படணும்னு சொல்லிட்டு மறுபடியும் குறட்டை... இப்பவெல்லாம் சண்டை ஆரம்பிக்குமுன்பே சொல்லிவிடுவேன், நடுவில எதாச்சும் ஜோக்கடிச்சீங்க, கொன்னுடுவேன் என்று. அதனால் என் மொக்கை பதிவுகளுக்கு காரணம் அவரே !! (நாஞ்சில் பிரதாப், உங்க கேள்விக்குப் பதில் கிடைச்சுதா?)

நிற்க!! (எழுந்து நிக்காதீங்க, அப்படின்னு பயங்கர மொக்கையெல்லாம் போடமாட்டேன்)

பள்ளிக்காலம் முதலே தமிழ்ப் பாடம் பிடிக்கும். தமிழில் வாசிக்கும் ஆர்வமும்  இருந்தது. அதாவது புரியாத இலக்கியம், கவிதை, பின்/முன் நவீனம் இந்த மாதிரி ஆர்வம் இல்லை. சாதாரண பேச்சுத்தமிழ் நடையில் ஒரு “காமன் வுமன்” ஆன எனக்குப் புரியும்படியான எழுத்து பிடிக்கும். வெகுஜன பத்திரிக்கைகள்தான் என் ஆர்வத்திற்குத் தீனி போட்டன.

தமிழ் எழுத முதல்ல tamileditor.org-ம்,  தற்போது NHM editor-ம் உபயோகிக்கிறேன்.  திரட்டிகள் பற்றி அதிகம் தெரியவில்லை. எப்படி உபயோகப்படுத்திக்கொள்வது என்று யாராவது டியூஷன் எடுப்பார்களா? என் பதிவுகள் அதிகம் பேரை சென்றடைய தமிழ்மணம், தமிழிஷ் ஆகியவற்றில் சமர்ப்பிக்கிறேன், அவ்வளவே. அபுதாபியில் பதிவர் பட்டறை நடக்குமா என்று எதிர்பார்த்திருக்கிறேன். (ஆனா, கவிதை, இலக்கியம்னு பேசுவீங்கன்னா, வரமாட்டேன்).

நான் ஏற்கனவே சொன்னதுபோல, எழுத்துலகில் நான் இன்னும் ஒரு குழந்தைதான். குழந்தை என்ன செய்தாலும் சுற்றியிருப்பவர் மகிழ்வதுபோல, என் எழுத்துக்களையும் படித்து ஆதரவளிக்கும் நீங்களே என் வளர்ச்சிக்குக் காரணம். (கட்சிக் கூட்டத்தில பேசற மாதிரி இருந்தாலும், இதுதான் உண்மை). முடிந்தவரை பிழைகள் இல்லாமல் எழுத முனைகிறேன். சந்திப் பிழை, இலக்கணப் பிழைகள் அதிகம் அறியாததால் இருக்கலாம்; எழுத்துப் பிழைகளைக் கவனமாகத் தவிர்க்கிறேன். எனக்கு பதிவுகள் குறித்து சந்தேகங்கள் ஏற்பட்டால் தயங்காமல் உதவி செய்யும்/ செய்யப்போகும் சக பதிவர்களுக்கு மிக நன்றி.

இதைத் தொடர யாரைக் கூப்பிடலாம்? போன தொடர்ல நான் கூப்பிட்டவங்கள்ல, புதுகைத் தென்றல் அக்கா தவிர யாரும் எழுதல, ரொம்பப் பிஸியாம்!!

1. நாஞ்சில் பிரதாப்
2. அ.மு.செய்யது (பழி வாங்கிட்டேனே!!)
3. ஸாதிகா அக்கா
4. தேவன்மாயம்

இனி யாராவது தொடர்பதிவுக்கு அழைப்பீங்க?

 

 

   

	Tweet

Post Comment